Voor 2 kinderen. Bereidingstijd: 30 minuten
Wanneer de kinderen bij mijn moeder logeren, verorberen ze daar altijd bakken vol met havermoutpap. Jarenlang hoorde ik dit aan, zonder te bedenken dat ik het zelf ook wel eens voor ze zou kunnen maken. Dat veranderde toen ik zo’n tweeënhalf jaar geleden het boek ‘De Voedselzandloper’ van Kris Verburgh kocht, door de schrijver zelf ook wel het havermoutdieet genoemd. Afvallen deed ik overigens niet echt van dit dieet, ik raakte namelijk wel erg dol op de toegestane pure chocola en at die dan ook in absurde hoeveelheden – maar dit terzijde.
Vanaf dat moment aten de kinderen dus niet alleen havermout bij oma, maar ook thuis. Maar meer dan een half bakje werkten ze niet weg – en vaak ook nog met lange tanden. Hoe kon dit? Ze waren er toch zo dol op? Hoorde het alleen bij de logeerpartij? Nou, zei mijn dochter voorzichtig, bij oma smaakt het eigenlijk heel anders. Lichtelijk beledigd informeerde ik bij mijn moeder hoe zij dan havermout maakte, in de veronderstelling dat je aan havermout niets kunt verpesten.
Sja, er bleek toch wel een groot verschil te zitten in onze bereidingswijze; ik deed een willekeurige hoeveelheid melk en havermout in een kom, zette die 1,5 minuut in de magnetron en vond het wel best. Mijn moeder deed een zorgvuldig afgepaste hoeveelheid in een pannetje met water en melk en roerde daar liefdevol in totdat het precies de juiste textuur had. Nu eten we bij ons thuis – tot ieders tevredenheid- dus ook slow havermout….